Myanmar, het gouden land!
Ofwel Birma, voor degenen die het niet bij de naam willen noemen, gegeven door de militaire dictatuur.
Aan de isolatie, die het regime oplegde, kwam een einde in 2010. Sindsdien kende het land een exponentiële groei van oa buitenlandse investeerders, smartphones, auto’s en toeristen. Maar toch zie je nog tekenen dat het land nog niet zo lang geleden zijn grenzen heeft opengesteld. Toeristen worden veel meer bij het handje gehouden. Niet al de gebieden zijn toegankelijk en de goedkope hotels mogen geen buitenlanders herbergen. Zelfs op de meest toeristische plaatsen vind je maar enkele westerse restaurantjes en geen supermarkt. Paard en kar loopt nog door de straten en koe met ploeg staat op het veld.
Onmiddellijk wordt ons duidelijk waarom het ‘het gouden land’ wordt genoemd. Zoals je bij ons kapellekes, kruistekens en kerken hebt, vind je hier kloosters, pagodas, tempels, stoepa’s en boeddha’s bekleed met bladgoud, diamanten en waardevolle stenen in bijna elke straat en op elke heuveltop. En deze worden heel wat meer bezocht dan onze kerken…
Dit beeld van Boeddha kunnen mannen, in ruil voor een kleine vergoeding, bekleden met een schijfje bladgoud (waardoor het nu een blobberig dikke Boeddha is). Vrouwen worden verzocht buiten op het matje te zitten en door de ingang of naar het plasmascherm met live beelden te kijken…
We aanschouwde de lunchpauze van de monniken in het klooster. Met honderden schoven ze aan voor de rijst met curry geschonken door een Burmese familie.
De langste teak brug ter wereld (1,2km) was fotogeniek bij zonsondergang. Monniken pendelen via de brug van het klooster naar het dorp en onder de brug zijn vissers druk in de weer.
Vanuit Hsipaw deden we een trekking doorheen de bergen en passeerden we enkele bergdorpjes. De hielen van Maarten zijn nog steeds herstellende. Maar het was een prachtige en afwisselende omgeving!
Hierna namen de trein langs de Gotheik Gorge. Over een lang viaduct op duizelingwekkende hoogte. We waren blij dat we voor de upperclass hadden gekozen en op een zetel ipv harde bank konden zitten. De rit duurde normaal 7u, maar toen er een wiel van de laatste wagon ontspoorde (gelukkig niet op de brug) kwamen er nog een 2u bij…
De trein arriveerde in Pyin oo Lwin. Bekend voor zijn paardenkoetsen en botanische tuin. We wandelden wat tussen de bloemetjes en zagen enorme vogels boven ons hoofd vliegen in een volière.
Volgende stops Bagan en Inle lake. De meest populaire bestemmingen in Myanmar.
De sprookjesachtige tempels van Bagan verkenden we al cruisend op een elektrische moto…
… en het meer van Inle per boot.
Het meer is 22km lang en 11km breed en telt 8 dorpjes en 100 kloosters en tempels. Naast paalwoningen en winkeltjes zien we ook de drijvende tuinen waar op drijvende stukken grond tomaten, knoflook, ajuin papaja en banaan wordt gekweekt.
De vissers van Inle staan bekend voor hun roeitechniek. Ze balanceren met één been op hun houten smalle boot en met het andere been bewegen ze de roeispaan in het water. Prachtig om zien!
Het Myanmar avontuur zit er ook weeral op. We spenderen onze laatste uren op de luchthaven wachtend op onze vlucht terug naar Kuala Lumpur … nog ‘maar’ 4 uurtjes te gaan……….
Wauw! Dat is juist Disneyland met al dat goud. Kan niet geloven dat het geen kunstmatig park is, maar gewoon een alledaagse stad 🙂
Ik ben er eigenlijk niet voor maar zouden jullie toch geen kindje meenemen? Dan heeft Hasse ook direct wat gezelschap en jullie hebben nu toch ontspanning en me-time genoeg gehad, niet!?
Trein: niet grappig.
Visser: fantastisch.
x
Dit is inderdaad een droomreis !